De geschiedenis van Fisher Caravans
L. & A. Fisher LTD werd in de jaren vijftig opgericht door Les en Alex Fisher in Walton-on-Thames in Surrey, Engeland, en voerde oorspronkelijk caravanreparaties uit. Ergens tussen 1960 en 1962 begonnen ze met de productie van hun eigen caravans van het merk Fisher.
Elke broer beheerde zijn eigen fabriek; Les huurde een oude werkplaats naast een filmstudio in Walton, waar ze begonnen met de productie van de eerste Holivan-modellen, en Alex leidde een fabriek in Bagshot, Surrey.
Alle Fisher-caravans werden met de hand gemaakt door vakmensen in deze twee fabrieken, behalve het chassis, dat in latere jaren van een externe leverancier kwam.
Volgens Les' zoon Martin (die in de jaren zestig met zijn vader samenwerkte) werd er gedurende korte tijd ook een reeks kleine modellen met een glasvezellichaam geproduceerd, maar deze waren niet erg succesvol.
Compacte touringcars waren waar Fisher bekend om werd; In de jaren 60 werden bestelwagens geproduceerd van slechts 2,5 meter lang en 1,5 meter breed, ontworpen om de kleine Britse auto's uit die tijd te trekken. De Holivan Junior woog ongeveer 260 kg en kostte slechts £ 197! (Er wordt aangenomen dat er vandaag de dag nog minder dan 20 van over zijn in de wereld!)
Nadat ze een behoorlijk succesvolle niche voor zichzelf hadden gecreëerd, inspireerden deze compacte bestelwagens een reeks copycat-versies van andere fabrikanten, wat de Fishers een absolute hoofdpijn bezorgde.
Nadat Groot-Brittannië begin jaren zeventig een moeilijke economische tijd had doorgemaakt (waaronder elektriciteitstekorten en kortere werkweken), verkochten Les en Alex het bedrijf in 1975 aan een man met de naam Peter Boharth, en kort daarna werd de Walton-fabriek gesloten. De volledige operatie werd verplaatst naar de Bagshot-locatie met 12 personeelsleden, waaronder een man genaamd Peter, die het volgende zei...
“Mijn eerste klus was het in elkaar zetten van de bestelwagen, waarbij ik de vloer op het chassis bouwde en vervolgens de zijkanten, de uiteinden en het dak erop zette. Het busje zou bijna compleet zijn en in dit stadium zouden alle elektrische bedrading en gasleidingen zijn gedaan. Het lichaam zou dan worden doorgegeven aan de jongens die de aluminium platen erop zouden aanbrengen, en dan zou het aan mij worden teruggegeven om het interieur in te richten - stapelbedden, tafel, gootsteen, enz. Er waren verschillende modellen voor Groot-Brittannië en voor Europa ; de exportbusjes waren vrijwel identiek, maar hadden de deur aan de rechterkant en het interieur omgekeerd. We produceerden standaard een bereik van 2,7 meter tot 4,5 meter (lengte), en grotere bestelwagens werden op bestelling gemaakt. De busjes waren een kwaliteitseenheid, goed afgewerkt en met een klein en goed ingericht interieur.”
Volgens een bron sloot Fisher uiteindelijk zijn deuren in 1980, maar werd het vervolgens opnieuw gelanceerd als CX Caravans, waarbij een flink aantal van hun modellen op de oude Fisher-busjes leken. Helaas is er niet veel informatie over de reis van het bedrijf vanaf nu...
Je zult hier in Australië niet veel in Engeland gebouwde caravans zien, ongeacht het merk. Maar als je dat doet, vallen ze op door hun luxueuze, gepolijste houten lambrisering en zachte interieur. Sommigen hebben zelfs een gasoven!
De kans is dus waarschijnlijk net zo groot dat je een *Drop Bear tegenkomt als een Fisher-karavaan op de Australische wegen…. maar het is altijd het proberen waard!
* Drop Bears – mythische wezens die worden vergeleken met gigantische, vleesetende koala’s die blijkbaar zijn uitgevonden om toeristen bang te maken. Kampeerders opgelet!
Als je van caravans houdt, bekijk dan ons geweldige assortiment bamboe reismokken , drinkgerei en serviesgoed met Caravan-thema , die je dag gegarandeerd opvrolijken!
